بازیافت پی وی سی می تواند به روشهای مختلف انجام شود برخی از تولیدکنندگان پی وی سی برنامه های بازیافت وینیل دارند. هم ضایعات را به داخل محصولات خود بازیافت می کنند و هم مصالح ساختمانی پی وی سی پس از مصرف را برای کاهش بار در محل دفن زباله بازیابی می کنند. جایگزین دیگر برای دفن زباله، سوزاندن است اما سوزاندن PVC باعث ایجاد آلاینده های هوا مانند HCl و دیوکسین می شود. اگرچه PVC یک ترموپلاستیک است و بنابراین به طور بالقوه برای بازیافت مناسب است اما کل تثبیت کننده های اضافی، نرم کننده ها و هر ماده دیگری در طول ساخت آن، همگی در بازیافت مواد در پایان عمر آن نقش دارند. امکان انتشار بخارات سمی در طول بازیافت PVC و نگرانی های بهداشتی با برخی از افزودنی های تاریخی، معایب بالقوه بزرگی را ایجاد می کند. با این حال PVC استفاده شده زیادی به طور بالقوه برای بازیافت در دسترس است. در سال های اخیر در اتحادیه اروپا در بازیافت PVC افزایش قابل توجهی مشاهده شده است، جایی که بین اوایل دهه 2000 و 2016 حجم PVC بازیافت شده حداقل 22 برابر افزایش یافته است. در حالی که هنوز در سطح جهانی زیر 1 درصد است. در سال 2015 پارلمان اتحادیه اروپا توصیه کرد که کمیسیون اروپا اجازه بازیافت پلاستیک های حاوی DHEP فتالات را ندهد. DHEP تنها ماده افزودنی خطرناک که در PVC برای بازیافت یافت می شود نیست، بلکه تنها موضوعی بود که در این بحث علامت گذاری شد. مشکل مهم دیگر در بازیافت PVC این است که، VCM دارای پتانسیل شیمیایی است که در اثر گرما شکسته می شود و تمام مواد حاوی کلر در صورت ناقص سوختن منجر به تشکیل دیوکسن می شوند از این رو دفع مواد خطرناکی مانند دیوکسن که محصولات جانبی تولید و دفع PVC هستند و سایر مواد افزودنی خطرناک آن هدف اصلی سازمان های بین المللی قرار گرفت. مواردی وجود دارد که مانع از بازیافت PVC می شوند. از جمله این موارد: آلودگی، چند جزیی بودن محصولات PVC، ناپایداری PVC در برابر تخریب گرمایی و کم بودن PVC مصرفی جمع آوری شده.
آلودگی:
محصولات PVC مانند محصولات پلی اتیلن به راحتی قابل تشخیص نیستند. به عنوان مثال بطری های PVC به صورت مات، شفاف، کدر، براق و … وجود دارند. که این تنوع در هیچ کدام از محصولات پلاستیکی خانگی دیده نمی شود و این امر باعث عدم تشخیص محصولات PVC از سایر اجناس شده است. در نتیجه جداسازی آن دشوار است.
چندجزیی بودن محصولات PVC:
برخی از محصولات PVC به صورت ترکیبی با دیگر پلیمرها استفاده می شوند. بنابراین لازم است که این ترکیبات از هم جدا شوند. برای جداسازی PVC باید از تجهیزات مناسب مثل آسیاب سرد، سیکلونهای آبی و کلاسی فایر هوا استفاده کرد.
ناپایداری PVC در برابر تخریب گرمایی:
پایدارکننده های حرارتی موجود در PVC در طول فراورش مصرف می شوند در نتیجه PVC بازیافتی پایداری گرمایی کمتری نسبت به PVC اولیه دارند بنابراین PVC بازیافت شده باید دوباره پایدار شوند.
کم بودن حجم PVC مصرفی جمع آوری شده:
عمده PVC در دسترس برای بازیافت از منابعی که مصرف شده اند تامین نمی شوند بلکه بیشتر از ضایعات ساختمانی به دست می آیند بنابراین حجم PVC جمع آوری شده برای بازیافت کم است.
ما را در اینستاگرام دنبال کنید.
