پلیمرها ترکیباتی با وزن مولکولی بالا هستند که با پیوند مکرر مولکول های ساده به دست می آیند. کلمه polymer از دو کلمه یونانی ساخته شده است. Poly به معنی بسیاری و mer به معنی واحد یا قسمت است. اصطلاح پلیمر به عنوان مولکول های بزرگ با جرم مولکولی بالا تعریف می شود. همچنین به عنوان ماکرومولکول ها که با پیوستن واحدهای ساختاری تکرار شده در مقیاس بزرگ تشکیل شده اند نیز تعریف می شوند. ترکیب برای تشکیل پلیمر، پلیمریزاسیون نامیده می شود. پلیمریزاسیون یک واکنش شیمیایی است که در آن دو یا چند ماده با هم ترکیب می شوند. این محصول پلیمر و ماده اولیه آن مونومر نامیده می شود. پلیمرها از زمان آغاز حیات و به شکل طبیعی وجود داشته اند مانند DNA، RNA، پروتئین ها و پلی ساکاریدها که نقش حیاتی در زندگی گیاهان و حیوانات دارند. از همان زمان های اولیه انسان از پلیمرهای طبیعی برای تهیه لباس، دکوراسیون، سرپناه، ابزار، سلاح، مواد نوشتاری و… استفاده کرده است.
در قرن نوزدهم توماس هنکاک (Thomas Hancock)، ایده اصلاح لاستیک طبیعی از طریق ترکیب با افزودنی های مغزدانه را ارائه داد. بعدا چارلز گودیر (Charles Goodyear)، خصوصیات لاستیک طبیعی را از طریق فرآیند آتشفشانی با گوگرد بهبود بخشید.
Bakelite اولین پلیمر مصنوعی تولید شده در سال 1909 بود و پس از آن فیبر مصنوعی ریون (Rayin) که در سال 1911 تولید شد. مطالعه سیستماتیک علم پلیمر تنها با گذشت حدود یک قرن با کار پیشگامان هرمان آغاز شد. استاودینگر تعریف جدیدی از پلیمر ارائه داد. وی در سال 1919 برای اولین بار این مفهوم را منتشر کرد که ترکیبات با جرم مولکولی بالا از مولکول های پیوند کوالانسی طولانی تشکیل شده اند.
طبقه بندی پلیمر ها :
پلیمر یک نام عمومی است که به تعداد زیادی از مواد با وزن مولکولی بالا داده می شود. این مواد به دلیل تعداد بسیار زیاد و نوع اتم های موجود در مولکول های آن ها، به شکل و تعداد بی شماری وجود دارند. پلیمر می تواند ساختار شیمیایی ، خواص فیزیکی، رفتار مکانیکی و ویژگی های حرارتی متفاوتی داشته باشد. و بر اساس این ویژگی ها می توان پلیمرها را در روش های مختلف همان طور که در جدول زیر مشاهده می نمایید دسته بندی کرد.
امروزه پلیمر ها کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف مانند پوشاک، بسته بندی، پزشکی، وسایل خانگی و صنعتی، حمل و نقل، ساختمان سازی و … پیدا کرده اند.
ما را در اینستاگرام دنبال کنید.
